Mustafa Kemal’i Düşünüyorum; Ölmemiş Bir Kasım Sabahı

Takvim yaprakları birer birer koparılırken yerlerinden, bazı günler o takvim yaprakları orada çakılıp kalır. İnsan o günlerde konuşmak ister de sözcükler tek tek boğazına dizilir. Haykırmak ister, sevgisi ve saygısı çığlıklarını susturur. Aylardan Kasım, ayın 10’u, kapandı o deniz misali gözler.  10 Kasım 1938’de, saat 09.05’te bir yıldız daha kaydı gökyüzünden. Ama bu yıldız sıradan bir yıldız değildi. Öyle ki, hepimizin yol gösterici yıldızı olarak içimizde yanmaya hep devam etti.

Kasım ayı sonbaharın habercisi, yaprakların yaşama küsüp gittiği ve Mustafa Kemal’in de dişiyle tırnağıyla, halkının desteğiyle var ettiği bu güzel vatanı bize emanet edip gittiği en hüzünlü aydır. Tüm dünyanın saygı duyduğu, yere göğe sığdıramadığı, bizim de en önemli devlet adamımız olan Mustafa Kemal Atatürk nasıl unutulur? Her 10 Kasım’da akan göz yaşında gizlidir Atam. Titreyen dudaklardan usulca süzülen bir “Atam” kelimesidir 10 Kasım’da küçük bir çocuğa ilk öğretilen bu topraklarda.

Dünya liderlerinin ve dünya basınının saygı ve hayranlığını asla gizlemediği, her fırsatta dehasını ve tevazusunu övdüğü bir kahramanın bu topraklarda doğmuş olması, bizlerin belki de en büyük şansıydı. “Atatürk, uluslararası anlayış, iş birliği, barış yolunda çaba göstermiş üstün kişi, olağanüstü devrimler gerçekleştirmiş bir devrimci, sömürgecilik ve yayılmacılığa karşı savaşan ilk önder, insan haklarına saygılı, dünya barışının öncüsü, yaşamı boyunca insanlar arasında renk, dil, din, ırk ayrımı gözetmeyen, eşi olmayan devlet adamı, Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusudur.” UNESCO böyle tanımlıyor Atamızı.

Kasım ayının ayazında, üşüyen ellerde tutulan kasımpatılar, akıllardan geçen ise yalnız senin eserlerin ve düşüncelerindir Mustafa Kemal. 10 Kasım sabahı işte bu sebepten acı, işte bu sebepten özlem, işte bu sebepten gurur, işte bu sebepten sevgi; kısacası atılan her adım bu sebeptendir.

Göklerden geldi 10 Kasım sabahı o karşı konulmaz ferman, bırakılmadı ki bizlere söz. Hayatın akışı durdu, zaman durdu; vatan sevgisiyle, bayrak sevgisiyle atan o muhteşem kalp durdu. O dönemleri yaşamasak da tüm hücrelerimizde hissediyoruz seni, yaptıklarını, yaşadıklarını. Yaşatmak için var gücümüzle çalışıyoruz emanetini. İnsan hiç görmediği birini özler mi? İnsan hiç tanışmadığı birini böyle sonsuz sever mi? Evet, çok sever ve çok özlermiş Atam.

Sarı ve hüzünlü bir 10 Kasım sabahında bizler yine senin huzurundayız. Sarı fakat solmamış bir sonbahar, seni düşünerek ve hissederek daha güçlü olduğumuz. Bizi öksüz bırakalı tam 78 yıl olmuş. 780 yıl da geçse bizdeki sevgin ve özlemin hiç azalmayacak. Senin izinde, emanetinle birlikte ilelebet yürümeye varız!

Anıtkabir’i Ziyaret Etmek İçin Otobüs Biletinizi Hemen Alın »